Stoppen met roken is makkelijk. Je kan het wel vijftig keer per dag doen.

Het grootste probleem is de volgende sigaret – die moet je niet opsteken. Dit is wat ik achttien jaar geleden gedaan heb. Ik stopte, en sinds die tijd heb ik precies nul sigaretten gerookt. Natuurlijk was het nu ook weer niet zó makkelijk, maar ik had mijn huiswerk goed gedaan deze keer. Ik had al minstens tien keer eerder tevergeefs geprobeerd te stoppen, en ik wilde niet dat het opnieuw zo zou gaan.

Ik begon mijn gedachten en mijn emoties te bestuderen, en daar ontdekte ik mijn verslaving. Ik zag dat het een afgesplitst deel van mijn persoonlijkheid was, en dat dit deel zijn eigen leven leidde in mijn onderbewustzijn, als een zelfstandige entiteit met een heel laag niveau van bewustzijn.

Ik realiseerde me al snel dat ik deze entiteit zelf had geschapen, en dat ik het van dag tot dag voedde. Ik voedde het met aandacht, en om precies te zijn, met emotionele aandacht. Elke keer dat ik een sigaret opstak voedde ik dit wezen, maar ik voedde het ook op momenten dat ik niet rookte.

Het maakt niet uit of de aandacht die je je verslaving geeft positief  – hm, even een sigaretje – of negatief is. Eigenlijk denk ik dat de negatieve energie een grotere impact heeft. Het moment dat je je realiseert dat je pakje leeg is, en dat je in paniek raakt omdat de winkels al dicht zijn. Of wanneer je in je handtas rommelt, omdat je dacht dat daar nog een half pakje inzat. Je hart staat stil – whoesjjj – en al die energie gaat regelrecht naar je verslaving. Je hebt je monster gevoed.

Misschien moet ik maar accepteren dat ik de rest van mijn leven een verslaafde ben. Het is een ziekte. Ik kan er niks aan doen. Het zit in mijn genen.
Nee! Ik ben het hier helemaal niet mee eens. Het is je verslaving zelf die jou deze woorden in de oren fluistert. En je verslaving is maar een heel klein deel van jou. Een deel dat je los kan laten. Maar dan moet je wel stoppen het te voeren, dan zal het stukje bij beetje inschrompelen tot er niks meer van over blijft.

MINDEREN

Dit is misschien wel de allerslechtste methode om te stoppen met roken. Hoe minder je mag roken van jezelf, des te meer je eraan denkt, en hoe meer je je verslaving voedt.
Ik heb deze methode een paar keer toegepast – tevergeefs, natuurlijk. Ik zei tegen mezelf dat ik nog maar tien sigaretten per dag mocht roken, of ik besloot dat ik elke dag één sigaret moest roken, tot ik bij het nulpunt was beland. Ik dacht dat ik op deze manier moeiteloos zou kunnen stoppen.
Hier klopte niks van. De werkelijkheid was dat ik schema’s ging maken van wanneer ik mocht roken, en nog voordat ik de geoorloofde sigaret opgerookt had, dacht ik alweer aan de volgende. Ik bereikte zelfs het punt dat ik nog maar één sigaret per dag rookte. Tegen die tijd draaide mijn hele leven om die ene sigaret. Ik was veel geobsedeerder door het roken dan toen ik nog gewoon een pakje per dag rookte.
Toen ik weer begon, rookte ik zelfs meer dan eerst. Ik had mijn verslaving enorm gevoed.

Lees hier het tweede deel van dit artikel.

Behalve een boek over stoppen met roken, schrijft Roelien ook urban en gothic fiction. Een e-bundel korte verhalen is verkrijgbaar bij iBooks en Amazon.